Palliatieve sedatie
[gtranslate]
Het kan zijn dat iemand in de stervensfase erg veel lijdt. Als behandeling van het lijden niet mogelijk is, kan de behandelaar in overleg overgaan tot palliatieve sedatie. Dat betekent het verlagen van het bewustzijn met behulp van medicijnen.
Wat gebeurt er bij palliatieve sedatie?
De medicatie zorgt ervoor dat de persoon slaperig wordt. Hij of zij voelt daardoor niet langer pijn, onrust, angst en/of benauwdheid. Palliatieve sedatie zorgt dus voor rust. Dat betekent niet dat de persoon niet meer wakker wordt. Er zijn namelijk verschillende vormen van palliatieve sedatie.
Bij intermitterende sedatie is de slaperigheid tijdelijk, en wordt iemand ook nog weer wakker.
Bij continue sedatie slaapt de de persoon tot aan het overlijden. Hij of zij lijdt dan niet meer aan pijn, benauwdheid of angst. De behandelaar bepaalt in overleg met u wanneer en met welke vorm van sedatie wordt gestart. Continue sedatie zorgt er niet voor dat uw naaste overlijdt. Het sterven blijft een gevolg van de onderliggende ziekte en de lichamelijke conditie.
De behandelend arts bepaalt in overleg wanneer en met welke vorm van sedatie wordt gestart. Als dat nog kan, overlegt de arts dit met de persoon zelf. Als dat niet meer kan, met zijn of haar verwanten.
Om te starten moet de situatie in ieder geval voldoen aan twee voorwaarden:
Er moet sprake zijn van een ernstig lijden, dat niet goed te behandelen is. Dit noemen we een refractair symptoom; Een lichamelijk of psychisch syndroom waarvan de behandeling niet (voldoende effectief) is en gepaard gaat met onaanvaardbare bijwerkingen. Bijvoorbeeld blijven braken.
Met continue diepe sedatie kan de arts alleen starten als het overlijden binnen twee weken verwacht wordt. Is dit niet vast te stellen? Dan is continue sedatie geen optie, intermitterende sedatie kan dan wel.
Morfine is een krachtige opioïde pijnstiller die vaak wordt gebruikt in palliatieve zorg, vooral bij patiënten met terminale aandoeningen. Het is belangrijk om het gebruik van morfine in de context van palliatieve sedatie goed te begrijpen, omdat het kan bijdragen aan zowel het verlichten van pijn als aan het creëren van comfort in de laatste levensfase.
Palliatieve sedatie is een zorginterventie die wordt toegepast om ernstige symptomen te verlichten bij patiënten die in de laatste fase van hun leven zijn. Het doel is om onacceptabele lijdensdruk te verminderen, waarbij de patiënt in een toestand van kalmte of sedatie wordt gebracht, zonder de intentie om het leven te verkorten.
Morfine is effectief voor het behandelen van ernstige pijn, die vaak voorkomt bij terminale ziekten zoals kanker, hartziekten, of andere levensbedreigende aandoeningen. Het kan helpen om de kwaliteit van leven van de patiënt te verbeteren door pijn adequaat te beheersen.
Bij palliatieve sedatie kan morfine worden gebruikt om de patiënt te helpen ontspannen en angst te verminderen. Er zijn gevallen waarin morfine in hogere doses wordt gegeven om sedatie te bereiken, vooral als andere methoden niet voldoende zijn.
Symptoommanagement:
Morfine kan ook helpen bij het verlichten van andere symptomen, zoals dyspneu (kortademigheid) en zware angst, die frequent voorkomen bij patiënten in de terminale fase. De combinatie van pijnstilling en symptomatische verlichting kan de algehele ervaring van de patiënt verbeteren.
De dosering van morfine moet zorgvuldig worden afgestemd op basis van de behoeften van de patiënt en moet worden aangepast naargelang de respons. Bij palliatieve sedatie moet er ook rekening worden gehouden met eventuele bijwerkingen.
Net als bij andere opioïden zijn er bijwerkingen verbonden aan morfine, zoals sedatie, verwarring, constipatie en ademhalingsdepressie. Het is cruciaal dat zorgverleners deze effecten monitoren en tijdig reageren.
Het gebruik van morfine en palliatieve sedatie moet onderdeel zijn van een breder zorgplan dat wordt gecoördineerd door een multidisciplinair team, inclusief artsen, verpleegkundigen en geestelijk verzorgers. Dit team kan zorgen voor holistische zorg en het welzijn van zowel de patiënt als hun familie bevorderen.
Heldere communicatie met de patiënt en hun familie over de doelstellingen van morfinegebruik, de verwachte effecten en mogelijke bijwerkingen is essentieel. Het bespreken van de intenties van palliatieve sedatie en pijnmanagement helpt om verwachtingen te beheren en biedt geruststelling.
Morfine speelt een belangrijke rol in de palliatieve zorg, vooral bij palliatieve sedatie, waar het wordt gebruikt om pijn en ongemak te verlichten. Het moet echter voorzichtig en in overeenstemming met zorgvuldig afgewogen medische richtlijnen worden toegepast, met voortdurende monitoring van de patiënt en open communicatie met het zorgteam en de familie. Het doel is om de kwaliteit van leven te verbeteren en het lijden van de patiënt in de laatste levensfase te verlichten
Wetgeving en Richtlijnen
In België zijn er richtlijnen en wettelijke kaders voor palliatieve zorg, waaronder palliatieve sedatie:
Wettelijk Kader: Sinds de invoering van de wet op de euthanasie in 2002 is er in België een sterke focus op de kwaliteit van leven en het verlichten van lijden in de terminale fase.
Richtlijnen: Professionele gezondheidsinstanties hebben richtlijnen opgesteld over palliatieve zorg, waarin ook palliatieve sedatie wordt besproken. Zorgverleners moeten goed op de hoogte zijn van deze richtlijnen en de ethische implicaties van sedatie.
Indicaties voor Palliatieve Sedatie
Palliatieve sedatie kan worden overwogen in verschillende situaties, zoals:
Onbehandelbare Pijn: Wanneer pijn niet adequaat kan worden beheerd met standaard pijnstillers.
Ernstige Benauwdheid: Wanneer patiënten last hebben van dyspneu (kortademigheid) die niet kan worden verlicht.
Hevige Angst of Ongemak: Wanneer de patiënt psychisch of emotioneel lijdt en andere interventies niet effectief zijn.
Toepassing van Palliatieve Sedatie
Medicatie: Meestal worden sedativa zoals midazolam of andere slaapmiddelen gebruikt, soms in combinatie met opioïden zoals morfine voor pijnbestrijding.
Monitoring: Het is cruciaal om de patiënt tijdens sedatie nauwlettend te volgen. Dit omvat het evalueren van de effectiviteit van de sedatie en het aanpassen van de dosering indien nodig.
Multidisciplinaire Benadering: Palliatieve sedatie moet onderdeel zijn van een breder palliatief zorgplan, waarbij verschillende zorgverleners, waaronder artsen, verpleegkundigen, en geestelijke verzorgers, samenwerken om de kwaliteit van leven van de patiënt te waarborgen.
Tijdens de palliatieve sedatie kan de stervende ;
transpireren; kan komen door de medicijnen, en/of door biologische processen in het stervende lichaam
slapen met open mond: Door uitdroging en een verminderde slikfrequentie ontstaat ophoping van taai speeksel in de mond.
een andere ademhaling aannemen: vaak gaat iemand door sedatie dieper ademhalen. De ademhaling kan ook onregelmatig worden. Daarnaast kunnen lange pauzes tussen inademingen optreden. De oorzaak hiervan zijn de toegediende medicijnen en de rust die daardoor is ontstaan. Ook maakt de verandering in ademhalen deel uit van het stervensproces. Tijdens dit proces kan de ademhaling naast onregelmatig ook reutelend worden. Doordat de slikfrequente achteruitgaat blijft speeksel in de keel en op de stembanden zitten. Dat veroorzaakt het reutelende geluid.
onrustig zijn : Onrust kan ontstaan als uw naaste onvoldoende in slaap is, vergeetachtig wordt of went aan de dosering. Tekenen hiervan kunnen zijn; wakker worden, onrust in het gezicht en onrust in ledematen. Zo kan iemand ineens ongecontroleerd armen en/of benen bewegen.
Voorlichting en Communicatie
Betrokkenheid van de Familie: Het is belangrijk om de familie van de patiënt te betrekken bij de besluitvorming over palliatieve sedatie, hen duidelijk te informeren over de procedure, de redenen en wat ze kunnen verwachten.
Ethiek en Besluitvorming: Palliatieve sedatie roept ethische vragen op, en zorgverleners moeten goed overleggen met patiënten en hun families. Transparantie in de besluitvorming is essentieel om vertrouwen te waarborgen.
